Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΕΦΕΤ αποσύρονται, ευρείας κατανάλωσης αλλαντικά από την αγορά επειδή περιέχουν μια επικίνδυνη ουσία. Πρόκειται για την ουσία Ε120 η οποία είναι χρωστική προσδίδει ένα έντονο κόκκινο χρώμα στα προϊόντα και όπως είπε στο newpost ο πρώην Πρόεδρος του ΕΦΕΤ κ. Νίκος Κατσαρός είναι απαγορευμένη στα αλλαντικά καθώς σε συνδυασμό με τις πρωτεΐνες που περιέχουν τα αλλαντικά, όπως ζαμπόν, γαλοπούλα, χοιρινή ωμοπλάτη, μπέικον, μπορεί να γίνει άκρως επικίνδυνη. «Η χρωστική αυτή παράγεται από σκαθάρια που αν και φυσικό προϊόν δεν είναι αθώο εάν χρησιμοποιηθεί στα αλλαντικά», λέει ο κ. Κατσαρός ο οποίος επισημαίνει πως μπορούν να προκαλέσουν βλάβες «στο συκώτι, το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου και στο κεντρικό νευρικό σύστημα». Οι εταιρίες λέει ο κ. Κατσαρός επιλέγουν να προσθέτουν την ουσία αυτή «μόνο και μόνο για να είναι πιο ελκυστικά τα προϊόντα στο μάτι του καταναλωτή, ενώ δεν προσδίδουν καμία διατροφική αξί
ΑΛΕΥΡΙ Σε μικρές ποσότητες , αποθηκεύουμε το αλεύρι σε γυάλινα βάζα που κλείνουν αεροστεγώς με λάστιχο, βάζοντας μέσα στο βάζο με το αλεύρι σε διάφορα σημεία, φύλλα δάφνης. Σε μεγάλες ποσότητες , βάζουμε το αλεύρι σε μεγάλα δοχεία και το ανακατεύουμε με χοντρό αλάτι (προτιμάμε καινούριες συσκευασίες αλατιού ώστε να είμαστε σίγουροι ότι δεν έχει πιάσει υγρασία) και φύλλα δάφνης. Κάθε φορά πιέζουμε καλά το αλεύρι για να φύγει όλος ο αέρας. Πριν τη χρήση κοσκινίζουμε το αλεύρι για να φύγει το αλάτι. Ενδεικτική αναλογία: Μια χούφτα αλάτι για κάθε στρώση αλεύρι. Εναλλακτικά μπορούμε να το βάλουμε σε γυάλινα βάζα αεροστεγώς κλεισμένα στο ψυγείο στους 5ο C ή στην κατάψυξη αλλά πριν το χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να το αφήσουμε να αποκτήσει θερμοκρασία δωματίου. Φυλάσσεται σε δροσερό και ξηρό μέρος. ΡΥΖΙ Σε μικρές ποσότητες , (βλ. αλεύρι) Σε μεγάλες ποσότητες , το βάζουμε σε πάνινη συσκευασία (πχ. Βαμβακερή μαξιλαροθήκη) με φύλλα δάφνης ή το ανακατεύουμε με ψιλό αλάτι
της Ελένης Ψυχογιού* Το πατρογονικό, Ψυχογιαίικο μετόχι στην Ξέχειλη, στο Νεοχώρι Κυλλήνης, με τη μουριά και το πηγάδι σχεδόν ερειπωμένο, κατά το 1982. [Το κείμενο, από βιωματική σχέση της γράφουσας με το αντικείμενο, είναι αντιγραφή, με κάποια επεξεργασία, από το (εξαντλημένο) βιβλίο, όπου και σχετική με την καλλιέργεια της σταφίδας και άλλη τοπική βιβλιογραφία: Ελένη Ψυχογιού, Λεχαινά. Ο τόπος, τα σπίτια , καλλιτεχνική επιμέλεια Σωσώς Κατσούφη-Σεβδαλή, εκ παραδρομής, Λεχαινά 1987, σ. 224-232. Οι φωτογραφίες (οι ασπρόμαυρες και τα σχέδια από το ίδιο βιβλίο) είναι όλες τραβηγμένες από την Ελένη Ψυχογιού, εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά]. Είδη και κατασκευή μετοχιών Η καλλιέργεια της σταφίδας (που ήταν η κύρια καλλιέργεια στην πεδινή ΒΔ Πελοπόννησο από τα μέσα του 19 ου μέχρι σχεδόν τα μέσα του 20ού αι.), απαιτεί τη συνεχή, κοπιώδη απασχόληση του αγρότη στα χτήματα ολοχρονίς και ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Η σταφίδα μαζί με τις άλλε
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου